شعر عقاب تنیسون را در بحر متقارب ترجمه کردم، با وزنی که قرن‌هاست وزن حماسه است، وزن شاهنامه: فعولن فعولن فعولن فعل. چرا؟ چون زبان تنیسون چنین چیزی می‌طلبید. به واج‌آرایی حرف کاف در همان سطر اول دقت کنید:
He Claps the Crag with Crooked hands
چنگال فشردهٔ عقاب با با تکرار کاف و لحنی حماسی و مطنطن، کاملاً در ذهن تصویر می‌شود. به گمانم این وصف شکوه‌مند و زبان استوار را باید با آهنگی در خور به فارسی بازمی‌گرداندم. شاید ترجمهٔ کوتاهی باشد، ولی تمرین بزرگی برای من بود.
فشارد به چنگ اینک او، پاره‌سنگ،
در آفاقِ خالی
به آغوشِ خورشیدِ زرینه‌رنگ،
در آبیِ آبی
به اندیشه غرق.
خروشیده‌دریا
به زیرش خزیده،
و از تیغِ قله
نگاهش به این‌سو وُ آن‌سو پریده،
فرود آید او
همچو یک رعد وُ برق.
