در مشت تو سروِ بی‌خزان می‌روید
از خون تو لاله -بی‌گمان- می‌روید

بر گور تو با جوهر آبی درج است:
از خاک کبوتر آسمان می‌روید

*

شب، لب‌به‌لب از ستارگان خواهی شد
هر صبح، به رنگِ ارغوان خواهی شد

بر گورِ تو ای کبوتر آیینه نَهَم
یک پنجره رو به آسمان خواهی شد